Een nieuw verhaal en een hoop beleefd! Bijna twee weken geleden vloog ik voor het eerst van m'n leven naar een bestemming buiten Europa, naar Calgary. Dat is best een lange vliegreis! 10 uur deden we er ongeveer over, dus genoeg tijd om een beetje films te kijken, muziek te luisteren, wazig vliegtuig eten te eten, enzovoorts. Het vliegen vond ik eigenlik nogal eng, maar aangezien het onmogelijk is om 10 uur lang bang te zijn ging dat later wel beter gelukkig. En.... Het is gelukt om onze accordeons als handbagage mee te nemen! Hussong heeft het eigenlijk allemaal geregeld en ons verteld wanneer we beter een beetje konden spreiden en wanneer we juist als groep bij elkaar moesten blijven, en op de één of andere manier kreeg hij het voor elkaar (gelukkig...).

Voor de nog niet ingewijden: waarom gingen we naar Canada? Wij deden een project met de compositieklas van de University of Calgary. Zij hebben stukken voor accordeon geschreven en wij hebben die (met veel overleg en het heen en weer sturen van opnames enzo) ingestudeerd. Daar ter plekke gingen we met de componisten eraan werken, een concert geven en opnames maken. En dat is gebeurd!

De eerste dag daar was door het tijdsverschil (8 uur) natuurlijk een erg lange dag. Na wat rondhangen en wachten op het vliegveld (en een zoektocht naar de beste koffie) werden we per shuttlebus naar de campus van de universiteit gebracht. Daar hebben we even lekker wat gedronken en toen begon meteen de eerste workshop al, waarin we allemaal de stukken hebben voorgespeeld voor alle anderen (componisten, accordeonisten, docenten). Op dat moment was het erg zwaar (het was in opname volgorde, waarin als bijna laatste was, dus ik speelde in ‘mijn' tijd om 3 uur 's nachts), maar de volgende dag was ik erg blij dat we dat gedaan hadden. Als je dan een beetje bijgeslapen bent is het op het concert al veel minder laat voor je gevoel (ik heb ontdekt dat ik niet erg jet-lag gevoelig ben, dus dan gaat dat best lekker) en als je weet dat je het onder zulke omstandigheden nog redelijk goed spelen kunt geeft dat een hoop rust voor het echte concert!

De componist van mijn stuk, Iulius Popa, was er de eerste dag nog niet, maar volgende dag hebben we kennis gemaakt en nog even goed aan het stuk gewerkt. Door een leuk toeval heb ik heel er lang in de concertzaal kunnen studeren. (Ik zocht een plekje back-stage toen de zaal-mensen me zeiden dat het podium nog een paar uur vrij was. Het was een hele mooie zaal! De Eckhardt-Gramatté Hall. Groot, alles van hout en ook gewoon de kleur van (een beetje licht) hout, met rood houten pilaren en wat rechte en schuine rode balken. Het deed me ergens aan een grote boerderij denken. En de man die dit akoestisch gezien ontworpen heeft is dezelfde als die die de Glenn Gould concertzaal ontworpen heeft. Voor accordeon is het in elk geval perfect en we hebben er 's avonds echt een mooi concert kunnen geven.

Sommigen sliepen bij componisten thuis, sommigen bij een gastgezin (er woont daar ook een accordeonist waar ze wat contacten mee hadden en David Eagle, de compositie docent die dit organiseerde, had ook nog twee mensen in huis) en Steffi, Sissi, Marija en ik sliepen in 2 kamers op de campus. Dat was eigenlijk best wel leuk, omdat je niet van enig vervoer afhankelijk was en lekker je eigen gang kon gaan. Dat we één dag zonder warm water zaten is dan maar bijzaak. Wel leer je natuurlijk niet echt de ‘Canadese leefstijl' kennen, maar zo buitenissig is die niet, dus we vermaakten ons wel. Elke ochtend gingen we naar de Food Corner voor een ontbijtje. Daar is vanalles, van Coffee-Company tot bagel en muffin winkel, van Aziatisch eten tot pasta, pizza, fast-food, yoghurt en fruit winkeltje enz. enz. Elke dag weer iets nieuws te ontdekken, en heeeele lekkere ‘Tea To Go' ;-) Voor de variatie.... De eerste ochtend hadden we (doordat we toch wel een klein beetje vroeg wakker werden) een hoop tijd om de weg te leren kennen, internet te zoeken in de bibliotheek, en een kijkje te nemen bij de echte heuse (olympische) Calgary Schaatsbaan! Het ziet er niet zo boeiend uit (ik ben zelfs vergeten er een foto van te maken, net als van bijna alles op de Campus. Ook omdat we er zo veel waren dat je dan niet zo erg op het idee komt), maar het is toch wel een leuk idee om er even geweest te zijn. Als ik dan weer eens naar schaatsen op tv kijk, herken ik misschien nog wel dingen :-)

De dag na het concert gingen we meteen de opname's maken, wat er echt officieel met studio en de hele mikmak aan toe ging. Ook wel een avontuur, want dat had ik nog nooit gedaan! Gelukkig zat Hussong achter de microfoon en vertelde precies wat je moest doen en wat je te wachten stond, dus in de praktijk was het niet veel anders dan een hoofdvakles of een Vorspiel, behalve dat je in je eentje op een podium zit te spelen, zonder publiek in de zaal ;-) Het editen was wat later op de dag, maar Iulius had geregeld dat wij dat een paar dagen later 's ochtends vroeg zouden doen. In plaats van het editen namen hij en zijn vrouw en 2 kindjes mij daarom mee om te gaan picknicken in de bergen. Daar was het supermooi! In Kananaskis Country, een stukje van de Rocky-Mountains, bij een riviertje en niet te erg in de wind (dan was het namelijk toch nog vrij koud en guur) hadden we een hele leuke middag/avond en daar vind je in het fotoalbum ook wel de nodige foto's van.

Toen die dag geweest was zijn we lekker in toeristen veranderd voor de laatste 2 dagen. We hadden van tevoren al wat informatie verzameld over wat leuk zou zijn om te doen en de avond ervoor in een Ierse Pub bleek dat we eigenlijk allemaal graag de bergen in wilden, naar twee meren (Lake Louise en nog één met een M...) en naar Banff, een klein plaatsje dat er erg bekend (en erg toeristisch!) is. Dat zijn we met een paar auto's (en nog een huurauto) samen met enkele van de componisten gaan doen. Tsja, en daar kan ik wel een hoop over gaan vertellen, maar de foto's spreken beter. Het was er heel erg mooi, we hebben een hoop gezien, en we hebben het ook best een beetje koud gehad...
's Avonds ben ik toen nog naar een voorstelling in Banff geweest, moderne dans van een groep uit Bejing. Erg mooi, en ongelofelijk wat die dansers toch allemaal kunnen!

De laaste (volle) dag wilden we natuurlijk nog graag het centrum van Calgary in gaan. We hadden niet echt een plan (wat echt geen aanrader is als je in een groep van minstens 10 bent, waarin elke stap die je zet democratisch beslist wordt...), maar hebben het lekker rustig aan gedaan en op ons gemak wat rondgekeken. Samen met Marija, Steffi en Michael (de Canadese accordeonist) ben ik omhoog gegaan in de Calgary. Tower, een 200 meter hoge toren (62 seconden in de lift!), waarvan een gedeelte van de bodem van glas is! Dat geeft bij de eerste paar passen wel even de nodige kriebels, maar is echt ontzettend leuk! Hier heb ik haast alles rondom gefotografeerd, waarvan ik at random hier maar wat gezet heb, dus als je nog verzoekbeelden hebt zijn ze in te dienen ;-) Verder hebben we wat gelopen over Stephens Avenue, een bekende voetgangersstraat, het plein waar tijdens de olympische spelen de medailles uitgereikt werden, met een mooie grote fontein/waterplas en het gewoon wel gezellig gehad. Oja, we zijn ook nog naar de rivier, ‘Bow River', gelopen, en daar een stukje langs, tot we bij de juiste bushalte waren voor onze volgende ‘afspraak', namelijk avondeten bij David Eagle thuis! Dat was heel erg gezellig! Hij had allerlei typisch Canadese biertjes gehaald, die we allemaal moesten proberen... en hij en zijn vrouw (ook een componiste, uit China) hadden heerlijk eten gemaakt en maakten dat we ons helemaal thuis voelden. Bij hun in de tuin hebben we ook wat groepsfoto's gemaakt (eentje staat hier ook in de fotoserie) en we hebben zelfs nog muziek gemaakt! (op bierflesjes...)

Tsja, en toen was het opeens al de dag van de terugweg... Om 10 uur (daar) werden we opgepikt en begon het hele reisgedoe weer van voor af aan. Al was ik wel een stuk minder bang voor het vliegen dan op de heenweg! Het nadeel was alleen dat ik het de laatste 3 uur zo ontzettend zat was dat het me echt niet meer lukte om nog stil te blijven zitten zonder helemaal gek te worden. Niet grappig, maar ook die tijd gaat voorbij :-) Halverwege heb ik nog een paar minuten Groenland gezien, erg mooi! En ook prachtige ijsschotsen, zeker de moeite waard om die niet te laten smelten!!!

En uiteindelijk stonden we om half 8 (europese tijd) weer op het station van het vliegveld van Frankfurt. Met een uurtje over. Dat was de eerste keer van m'n leven dat ik om die tijd bier heb gedronken ;-) Toen nog een pruttige treinreis terug (overvolle trein) en in Würzburg lekker rusten, proberen de dag verder door te komen en hoera hoera, 's avonds weer m'n eigen (soort van) bedje in. Wonder boven wonder had ik daarna nog minder jet-lag dan op heenweg! Dat had ik eigenlijk niet verwacht, maar kwam me prima uit, omdat ik maar 3 dagen had tot m'n overgangstentamen, waarvan natuurlijk ook nog een dagdeel reizen was, dus dan is het wel fijn als je niet al te moe bent. Het overganstentamen ging ook nog goed, dus daar ben ik blij mee. De Histoires van Ibert konden wel wat beter, maar over April, Sweelinck (Chromatische Fantasie) en Fantango (Tiensuu) ben ik best tevreden. En toen kwamen er nog twee hele mooie eindexamens van Marieke en Jevgenijs. Dus het was best een speciale dag! Daarna nog 1,5 dag Nederland erachteraan, waarin ik lekker naar m'n ouders ben gegaan en helemaal uitgerust ben, en nu weer Würzburg. Op naar de Klassenabend (donderdag), hoofdvaklessen, eindexamen van de violiste waar ik mee samenspeel (Grand Tango, Piazzolla) en dan alweer bijna het einde van het jaar. Wat gaat dat snel! Ik denk er nu nog maar niet teveel aan. Eerst nog maar even lekker genieten :-) Tot later!