Het werd ondertussen wel eens tijd voor een verhaaltje vanuit hier... of in elk geval een teken dat ik levend ben aangekomen :-). Nou, maar eens bij het begin beginnen...
Zondag: 's ochtends voor mijn doen ontzettend op tijd naar het station! Geprobeerd de nodige foto's te maken, waarvan er één of twee eigenlijk best aardig zijn gelukt, zie fotoalbum (mits het uploaden ook lukt...). De reis was best wel prettig, omdat ik maar één keer hoefde over te stappen. Die keer betekende wel, door vertragingen, dat ik anderhalf uur stond te rillen op station Hannover, maar dat is beter dan al dat gesjouw met accordeon en twee koffers...
In Würzburg aangekomen eerst maar eens naar het backpackhostel waar ik de eerste nacht zou doorbrengen. Lekker dicht bij het station, best wel rustig ook (wie gaat er begin januari dan ook backpacken?), waardoor ik er zowel de rust had als ruimte om een paar uur per dag te studeren. Eigenlijk ideaal, dus nog maar een nachtje gebleven.
Maandag en dinsdag stonden voor het grootste deel in het teken van kamers kijken, kamers kijken en kamers kijken, maar ondertussen ook naar de Musik Hochschule, om m'n inschrijving te regelen en maar eens bij het International Office na te vragen wat ik allemaal gemist had. Bleek dat ze me volgende week verwacht hadden, omdat het deze week nog lesvrij was... wist ik veel... Nou ja, een hoop regelwerk natuurlijk, en instanties waar je langs moet, bijv. voor een Duits bewijs dat je een Nederlandse zorgverzekering hebt enz enz.
Maar ondertussen heb ik de chipkaart waarmee ik de schoolgebouwen in kan, dus dat is wel een vooruitgang. De inschrijving komt hopelijk maandag rond, dus dan kan ik er ook echt lokalen reserveren enzo (nu blijf ik steken bij de koffie machine) en kan het echte werk beginnen!
Een nu al favoriet plekje van de eerste paar dagen is de ‘Kaffee to go' in de straat van het station naar het centrum. Tot nu toe staat de Latte Machiato nog op plek 1, maar aangezien ik de warme chocolademelk nog niet geprobeerd heb is er nog vanalles mogelijk...
De tram en bussystemen heb ik gisteren ook ontdekt en uitgebreid gebruikt voor de wat verder weg liggende kamers en het verhuizen van al mijn spulletjes naar m'n logeerplek van nu (bij een accordeonstudente in haar kamer. Zij ging gisterochtend weg en komt vanavond laat weer thuis, dus mocht ik wel komen inbreken. Wel gezellig, want haar zusje woont hier ook (studeert viool), dus dan is er iemand om een beetje mee te kletsen.
Vanochtend (woensdag) ook eindelijk een beetje uitgeslapen, wat na alle hectiek wel prettig was, en gewoon even een paar uur rond kunnen hangen. Super! Ook nog wat door de stad gelopen en een paar foto's van mooie plekjes gemaakt (dat is hier niet zo moeilijk, want het is echt heel erg mooi overal!). En omdat het vandaag Drie Koningen is, kwam ik af en toe een optocht van kinderen tegen en zelfs een soort van kleine kerkdienst op straat, met harmonie-orkest muziek en pony's! Wel grappig, ze zijn hier nogal strict op feestdagen. De hele stad is dicht! Zelfs de Kaffee to go... Gelukkig was ik gewaarschuwd door Marija (de accordeonstudente) om even wat eten in te slaan. Alleen Stefan Hussong trok zich er niets van aan, was het even vergeten eigenlijk, dus... ik had wel mijn Eerste Accordeonles! Heel erg leuk, heel informatief en meteen 3 boeken mee naar huis en een hele hoop werk te doen! Voor de insiders: ik speelde Angel, van Jacob ter Veldhuis en een paar deeltjes van Histoires, van Jaques Ibert (pianomuziek). Nu heb ik ‘een paar' stukken mee om wat techniek mee te doen, en dan met name trillers en bellowsshake nu. Wel grappig: één van de triller-techniekoefeningen is eigenljik een deel uit de Goldbergvariaties van Bach, te weten, de 28ste variatie. Leuk om terug te zoeken, dan snap je wat ik bedoel...

Nou, dat was het voor nu wel even. Anders wordt dit verhaaltje meteen een heel boek en wordt de rest in verhouding zo kort... Het belangrijkste nu is om toch maar een kamer te vinden en studeerruimte te pakken krijgen. Zodra dat gelukt is volgt er meer :-). In elk geval een adres hier... Tot gauw!

Groetjes,
Ellen